14 - Calvados (Normandië)
De naam Calvados, is volgens de legende een verbastering van ene Salvator, een Spaanse Armadaman, die zijn hele vloot schuil hield in die buurt. Calvados is in ieder geval geen rivier, zoals bij de naamgeving van de departementen vaak wel het geval is.
Komende over de imposante Pont de Normandie over de Seine in het uiterste noordoosten van dit departement, rijden we bijna meteen Honfleur binnen. Honfleur ligt op ongeveer 555 km van mijn huis in Gouda en is wat mij betreft meteen één van de mooiste en meest karakteristieke plaatsen van Calvados in de streek Basse-Normandië. Niet dat ik alles heb gezien in nummer 14. Verre van dat zelfs!
Honfleur ligt daar waar de Seine in het Kanaal (La Manche) uitmondt, tegenover Le Havre in het noorden en het heeft een schilderachtig haventje. Letterlijk, want het wemelt er van de schilders, die hier ernstig geïnspireerd raken en zich meteen op canvas uitleven. Monet is als schilder begonnen in Honfleur! Toeristisch gezien is het hier ook erg aantrekkelijk. Ik was er voor het eerst in 1990 en later in 1996 en 2011. Ik zie het verschil in aantallen toeristen. De groei is enorm! Gelukkig zijn er ook veel terrasjes voor de vermoeide, Bourgondische of luie bezoeker. Gezellig! En dat was het in restaurant “Le Chat qui Pêche”, waar we heerlijk lunchten op het terras.
Honfleur was voor ons in 1990 een uitgangspunt om de invasiestranden uit de 2e Wereldoorlog te bezoeken. We kampeerden op de plaatselijke camping.
We reden langs de Côte de Grace via 2-sterrenstadjes Trouville en 't mondaine Deauville (bridge-, muziek- en filmfestivals), langs de Côte Fleuri met Cabourg naar de paarlemoeren kust (Côte de Nacre). Onderweg zijn er dan wat kliffen (zoals die van de Falaises des Vaches Noires), maar die zijn lang niet zo indrukwekkend, als die ten noorden van Le Havre te vinden zijn, maar dat is in een ander departement (76) en dus een ander verhaal.
Zeker wel indrukwekkend zijn de Plages du Débarquement (landingsstranden uit WO II) en de Canadese, Britse, Amerikaanse en Duitse begraafplaatsen, evenals musea, monumenten en bunkers met schiettuig (Batterie o.a. bij Longues-sur-Mer) langs deze met bloeddoorregen kuststrook.
Operatie “Overlord” was de codenaam voor de invasie op 6 juni 1944 en de Côte de Nacre werd van oost naar west omgedoopt tot: Sword, Juno, Gold, Omaha en Utah Beach.
Wij bezochten Arromanches-les-Bains (ten Noorden van Bayeux), waar de landingspontons nog als stille getuigen in de zee liggen. Films/documentaires, die ik erover gezien heb, kwamen direct weer tot leven in mijn hoofd....
Daarna waren wìj stil op de U.S.A.-begraafplaats van Colleville-sur-Mer bij Omaha Beach. Vervolgens liepen we heel voorzichtig over het terrein van Pointe du Hoc, een rots die 30 meter boven zee lag (tussen Omaha en Utah Beach in het westen van Calvados). Uiterst voorzichtig zelfs, want in 1990 stonden er overal nog borden op het terrein met “betreden op eigen risico”. Echt handig om hier met een jonge hond te lopen, maar ja, die lieten we niet alleen. Het landschap zag er nog steeds uit, alsof de bommen en granaten (het punt was toen zwaar beschoten) nog van vorig jaar waren. Als een maanlandschap dus, maar dan groen. Ik meen begrepen te hebben dat het er anno nu wat meer gecultiveerd en veiliger uit ziet. Maar dat doet niets af aan de impact van deze plek.
Enfin, weg van de invasiestranden.... Calvados' hoofdstad Caen in het mid-noorden, is gelardeerd met diepe oorlogswonden en heeft daardoor ook veel moderne gebouwen. Maar er is nog genoeg te zien, waaronder de Abdij aux Hommes en de Abdij aux Dames uit de 11e eeuw en het kasteel van Caen. Voor de Britten is er een goede ferryverbinding met Portsmouth. Vele Engelsen, evenals Parijzenaars, hebben een 2e (weekend)huis in Calvados, dat behalve de oorlogsgeschiedenis een licht glooiend landschap met diverse weersinvloeden kent. Èn men heeft er een eigen wijn en champagne. Dan wel niet van druiven, maar wel van appels gemaakt. Calvados is een bekende gedistilleerde appeldrank en Cider is een mousserende appelsap met weinig alcohol. Er worden in Pont l'Évêque en Livarot/Pays d'Auge heerlijke kaasjes gemaakt met een eigen AOC-label. Beide plaatsjes liggen langs de D579 vanuit Trouville en richting ’t zuiden.
In het zuiden bij de rivier de Orne is er nog een ruig, grillig en groen gebied, dat “la Suisse Normande” genoemd wordt. Mont Piçon telt 362 m. in de hoogte.
Bayeux (in het noorden van Calvados) is bekend om zijn geborduurde tapijt uit 1068, dat 70 m x 50 cm meet en diverse oorlogen, branden en andere ellende heeft overleefd. Het borduursel leest/kijkt als een stripverhaal en vertelt over de veroveringen van Willem de Veroveraar.
Het is eigenlijk teleurstellend, dat ik verder weinig kan vertellen over Calvados, daar ik 't eigenlijk alleen ken van Honfleur, de invasiestranden, de Cider en het koken met Calvados. Ik kan wel zeggen dat er nog enkele kasteeltjes, abdijen en dorpjes op mijn wishlist staan. Gelukkig ligt 14 niet ver weg! À la prochaine!