14 - Calvados (Normandië)

 

De naam Calvados, is volgens een legende een verbastering van ene Salvator, een Spaanse Armadaman, die zijn hele vloot schuil hield in die buurt. Calvados is in ieder geval geen rivier, zoals bij de naamgeving van de departementen vaak wel het geval is. Dit departement heeft behalve WO II geschiedenis, een licht glooiend landschap met diverse weersinvloeden en behoorlijk wat kastelen. Èn men heeft er een eigen wijn en champagne. Dan wel niet van druiven maar wel van appels gemaakt. Cider is een mousserende appelsap met weinig alcohol en Calvados is een bekende gedistilleerde appeldrank. Ahhh, daar is 14 naar vernoemd natuurlijk…… In Pont l' Évêque en Livarot/Pays d' Auge worden heerlijke kaasjes gemaakt met een eigen AOC-label. Beide plaatsjes liggen langs de D579 vanuit Trouville en richting ’t zuiden.

Komende over de imposante Pont de Normandie over de Seine in het uiterste noordoosten van dit departement, rijden we bijna meteen Honfleur binnen. Dit stadje ligt op ongeveer 555 km van mijn huis en is wat mij betreft meteen één van de mooiste en meest karakteristieke plaatsen van Calvados in de streek Basse-Normandië. Honfleur ligt daar waar de Seine in het Kanaal (La Manche) uitmondt, tegenover Le Havre in het noorden en het heeft een schilderachtig haventje. Letterlijk, want het wemelt er van de schilders, die hier hevig geïnspireerd raken en zich ter plekke op canvas uitleven. Monet is ooit als schilder begonnen in Honfleur! Toeristisch gezien is het hier ook erg aantrekkelijk. Ik was er voor het eerst in 1990 en later in 1996 en 2011. Ik zie het verschil in aantallen toeristen. De groei is enorm! Gelukkig zijn er ook veel terrasjes voor de vermoeide, Bourgondisch genietende of luie bezoeker. Gezellig! En dat was het, bij restaurant ‘Le Chat qui Pêche’, waar we heerlijk lunchten op het terras.

Honfleur was voor ons in 1990 een uitgangspunt om de invasiestranden uit de 2e Wereldoorlog te bezoeken. We kampeerden op de plaatselijke camping. We reden langs de Côte de Grace via stadjes Trouville en 't mondaine Deauville (bridge-, muziek- en filmfestivals), langs de Côte Fleuri met Cabourg naar de paarlemoeren kust (Côte de Nacre). Onderweg zijn er dan wat kliffen (zoals die van de Falaises des Vaches Noires), maar die zijn lang niet zo indrukwekkend, als die ten noorden van Le Havre te vinden zijn, maar dat is in een ander departement (76) en je moet natuurlijk niet alles met elkaar vergelijken. Zeker wel indrukwekkend zijn de Plages du Débarquement (landingsstranden uit WO II) en de Canadese, Britse, Amerikaanse en Duitse begraafplaatsen, evenals musea, monumenten en bunkers met schiettuig (Batteries o.a. bij Longues-sur-Mer) langs deze met bloeddoorregen kuststrook. Operatie ‘Overlord’ was de codenaam voor de invasie op 6 juni 1944 en de Côte de Nacre werd van oost naar west omgedoopt tot: Sword, Juno, Gold, Omaha en Utah Beach. Wij bezochten Arromanches-les-Bains (ten noorden van Bayeux), waar de landingspontons nog als stille getuigen in de zee liggen. Films/documentaires, die ik erover gezien heb, kwamen direct weer tot leven in mijn hoofd.... Daarna waren wìj stil op de U.S.A.-begraafplaats van Colleville-sur-Mer bij Omaha Beach. Vervolgens liepen we heel voorzichtig over het terrein van Pointe du Hoc, een rots die 30 meter boven zee ligt (tussen Omaha en Utah Beach in het westen van Calvados). Uiterst voorzichtig zelfs, want in 1990 stonden er overal nog borden op het terrein met “betreden op eigen risico”. Echt handig om hier met een jonge hond te lopen, maar ja, die lieten we niet alleen. Het, toen zwaar beschoten landschap, zag er nog steeds uit, alsof de bommen en granaten nog van vorig jaar waren. Als een maanlandschap dus, maar dan groen. Ik meen begrepen te hebben dat het er anno nu wat meer gecultiveerd en veiliger uit ziet. Maar dat doet niets af aan de impact van deze plek.

Enfin, weg van de invasiestranden.... Calvados' hoofdstad Caen in het mid-noorden, is gelardeerd met diepe oorlogswonden en heeft daardoor ook veel moderne gebouwen. Maar er is nog genoeg te zien, waaronder de Abdij aux Hommes en de Abdij aux Dames uit de 11^e-eeuw en het kasteel van Caen uit dezelfde eeuw, dat na de oorlog weer is opgebouwd.

Ten oosten van Caen vind je de ruïne van de abdij van Troarn uit 1048 en Cricqueville-en-Auge met zijn vakwerkhuizen en kasteel uit 1584. Beuvron-en-Auge is nog een authentiek dorp en ook nog eens één van de mooiste dorpen van France. In Cambremer kan je elke zondag van de zomer een traditionele markt bezoeken.  Abdij Le Val Richer werd gesticht in 1146. In Mézidon-Canon is de kasteeltuin van Château de Canon een pareltje om te zien.

Lisieux met z’n Ste. Thérèse basiliek, is na Lourdes een heel groot bedevaartsoord in Frankrijk. Door Lisieux loopt de D579 van het noorden naar het zuiden en daar vinden we nog behoorlijk wat kastelen, zoals in het noorden langs de rivier de Touques: onder plaats Touques, Canapville, Betteville, Le Breuil-en-Auge. En naar het zuiden toe die van St. Hyppolite en St. Germain-de-Livet.

In het zuiden bij de rivier de Orne is er nog een ruig, grillig en groen gebied, dat ‘la Suisse Normande’ genoemd wordt. En dat gebied heeft klinkende namen, zoals Boucle du Hom (bijna ronde lus in de Orne), Pain de Sucre, Clécy, Rochers des Parcs, Croix de la Faverie en 2 kastelen. Mont Pinçon ten noordwesten hiervan telt 362 m. in de hoogte. De D16/D511, die lopen vanaf Crèvecoeur (kasteel in Normandisch vakwerk) brengen ons in Vendeuvre (kasteel met schitterende tuinen en fonteinen uit de 18^e-eeuw) en het middeleeuwse Falaise, bijna op de zuidgrens van dit departement. Hier is Willem de Veroveraar ooit geboren.

Bayeux (in het noorden van Calvados) is bekend om zijn geborduurde tapijt uit 1068, dat 70 m x 50 cm meet en diverse oorlogen, branden en andere ellende heeft overleefd. Het borduursel leest/kijkt als een stripverhaal en vertelt over de veroveringen van die Willem de Veroveraar. Ten oosten van Bayeux vinden we de restanten van Prieuré St. Gabriel-Brécy en de plaats Fontaine Henry staat bekend om z’n Renaissancekasteel met immens hoge daken.

Als laatste brengen we nog een bezoekje aan het kasteel van Balleroy-sur-Drôme. Dit ligt dus niet in departement Drôme in het zuidoosten, maar in het westen van Calvados aan rivier de Drôme. Dit water bestaat dus twee maal en dat weet bijna niemand. Het indrukwekkende kasteel dateert uit 1631 en herbergt ook een luchtballonmuseum. Er is in ieder geval genoeg te doen in nummer 14!