07 - Ardèche (regio: Auvergne-Rhône-Alpes)

 

De Ardèche is geliefd bij veel Nederlanders en dan vooral de Gorges de l’ Ardèche. Maar die kloof ligt helemaal in het zuiden van nummer 07 en dit departement heeft nog zoveel meer. Ik ben er zelf in 1971 voor het eerst geweest en daarna nog zeker vijf keer, in 2024 voor het laatst.

Laten we maar eens beginnen in het uiterste zuidoosten. Bij Pont-St. Esprit en de monding van de Ardèche in de Rhône, rijden we via de D6086 nummer 07 binnen in westelijke richting. Via de D290 kom je in St. Martin-d' Ardèche, dat een prachtige hangbrug heeft naar de overkant: Aiguèze. Die plaats is zeker het bezoeken waard, want het ligt zeer fotogeniek aan de rivier. Even verderop beginnen de kloof en de meanders, gelardeerd met koele druipsteengrotten en fraaie picknickplekken. De kloof is fantastisch om te zien vanaf de vele uitzichtpunten langs de weg. Het is ook overweldigend om de gorges lager te bekijken vanuit een kano, al moet je dan wel goed opletten op stroomversnellingen. In 2018 besloten wij om dat eens te doen, want hoog tijd na mijn laatste poging in 1998. We konden nog net 7 kilometer pakken, omdat het bijna siëstatijd was, anders konden we niet meer weggebracht worden. We waren de heilige Franse lunchtijd weer eens vergeten. Na een summiere uitleg trokken we de kano en onszelf de rivier op. We moesten even oefenen om te wennen, ik had met Rob samen nog nooit gepeddeld in een kano, maar die oefentijd werd ons niet gegund. Binnen 100 meter was daar al de eerste stroomversnelling en voor ik 't wist zat ik achterstevoren met de kano op een rots. Rob was er al uitgestapt  (lees: gevallen, maar dat geeft hij niet toe) en wist uit alle macht te voorkomen, dat ik kopje onder zou gaan. Enfin, een goed begin is het halve werk, verder verliep het prima (dachten we nog). Het was goed toeven op het water met 35 graden C. We legden even aan om de beroemde Pont d' Arc te kieken en even te zwemmen. Leuk! Een aanrader! Maar beter wel goed voorbereid doen, want Rob heeft ruim een half jaar moeten genezen van een peesblessure, die hij dus van die klap op de rots heeft opgelopen!

De gorges zijn heel erg toeristisch en zeer aantrekkelijk, dus het kan er in het hoogseizoen erg druk zijn. In juni is het nog het goed te doen in ieder geval.

Bij Salavas/Vallon Pont d' Arc is de rivier weer wat rustiger en we vervolgen per auto de D579 naar Ruoms en komen bij het défilé langs de Ardèche. Het woord lijkt te zeggen: kans op filevorming langs een heel steile wand en op een smalle weg naast de rivier. Zeer indrukwekkend! En de plaatsjes Balazuc, Rochecolombe en Vogüé zijn pareltjes!

Via Aubenas en het kasteel uit de 11^e-eeuw, volgen we de rivier verder naar het westen. Mensen met suikerziekte wordt aangeraden om even te kuren in Val-les-Bains. Ik heb 't meestal niet zo op die kuuroorden, want ik heb altijd het gevoel dat je daar niet mag lachen. Dus sla ik meestal de -les-Bains over. Heel eerlijk gezegd, ken ik dit gebied niet, maar ik ben wel nieuwsgierig naar waar de bron van de Ardèche zich bevindt en dat is nog een kilometer of 40 westwaarts in het Fôret de Mazan, te bereiken via smalle witte Michelin-weggetjes voorbij Montpezat en de abdij van Mazan. Lijkt me leuk om daadwerkelijk een keer te onderzoeken.

Een dertigtal kilometers ten noorden van de bron zien we 2 ex-vulkanische puisten in het landschap: Mont Gerbier de Jonc (1551 m) en Mont Mézenc (de hoogste van dit departement met 1753 m). De eerste is te beklimmen en op de andere kan je wandelen.

Ik bezocht ooit in een ver verleden de bron van de Loire, die nabij Gerbier de Jonc ontstaat. Een inimini stroompje in het gras. Ik verwachtte er bijna kabouters bij. Bijna niet voor te stellen dat zoiets een grote brede rivier kan worden.

Iets ten zuiden hiervan is de Cascade de Ray-Pic. Rivier de Bourges glijdt hier over een lavastroom van 35.000 jaar oud naar beneden. Bijzonder mooi! Hemelsbreed 25 km naar het oosten ligt hoofdstad Privas op zo’n 1000 km van mijn woonplaats. Bekend van de gekonfijte kastanjes èn bijna het middelpunt van de Ardèche. Hier ergens ervaar ik die milde uitstraling die de Ardèche voor mij heeft: heuvels en struiken met een intens blauwe lucht. Van daaruit gaan we verder naar het noorden, naar Lamastre dat een toeristentreintje heeft. ‘Le Mastrou’ treint van en naar Tournon-s-Rhône, langs de oude spoorlijn ‘Vivarais’ in de gelijknamige streek. Eveneens loopt daar een vélorail over 12 km langs de Gorges du Doux. Dit moet je zien als een auto'tje rijdend over het spoor... Het ziet er erg leuk uit! Tournon-sur-Rhône ligt prachtig aan de Rhône en wordt gedomineerd door een kasteel uit de 10^e-eeuw, heeft een botanische tuin genaamd Eden en kijkt aan de overkant van de rivier uit over de stad en de beroemde wijngaarden Tain-l’ Hermitage (26).

Negen km noordwestelijk van Lamastre ligt Château de Rochebloine, een ruïne met 2 sterren volgens Michelin en circa 9 km zuidwestelijk daarvan ligt St. Agrève met eveneens 2 sterren. Dit wordt nog een moetje voor ons.

Op de kaart zie ik ook nog Corniche de l' Eyrieux. Dit moet een mooi groene en ongerepte bestemming zijn met 3 sterren... Pfff, die moetjes worden al maar meer, want dan hebben we verder nog het Bois de Païolive bij Les Vans, dat een mysterieus bos met bijzonder gevormde rotsen is. Dan nog Joyeuse met historische straatjes en Largentière, dat tot 1983 bekend was van de zilvermijnen, zoals de plaatsnaam al doet vermoeden. Helemaal in het noorden ligt een plaatsje Champagne... huh?

Het leuke plaatsje Largentière heb ik wel bezocht ik in 1989 en ook de omgeving heb ik op mijn geweten. Ik deed de Col de Meyrand (mooie vergezichten en veel rotsige blokken) op de D24 na Loubaresse en Peyre op de D4. Heerlijke omgeving!

De Ardèche is dus echt veel meer dan alleen die rivier in het zuiden!