24 - Dordogne (regio: Aquitaine-Limousin-Poitou-Charentes)

 

Ik was 25 jaar toen ik voor het eerst departement Dordogne ontdekte met mijn toenmalige huisgenoot Perry. Inmiddels heb ik al diverse malen genoten van de prehistorische vindplaatsen, de kastelen, de rivieren Dordogne en Vézère, de gezellige oude plaatsjes met huizen met hun lange natuurstenen daken en het lieflijke, vaak groene landschap. Mijn teller staat nu op zeven maal: 1986, 1988, 2000, 2002, 2011, 2019 en 2022.

Enfin in 1986 op bijna 1000 km van huis: Perry en ik hadden een camping gevonden in Tursac, ca. 45 km ten zuidoosten van préfecture Périgeux aan de D706 en in de buurt van de Vézere. Ik herinner me een mooie camping met gras, kippen en een vijver/zwembadje met ijskoud water, dat uit een beek kwam. Er was een garage naast gelegen en dat kwam goed uit voor ons oude Peugeotje 104, want er was iets met de bougies, dacht ik, waardoor de tuut niet meer wilde starten. Voor 100 Franse francs zijn we gered door een zeer vriendelijk garagiste. Er zouden daarna nog vele Franse garagebezoekjes volgen in mijn leven...

We konden in ieder geval weer op weg en we hebben in die vakantie onder andere kennisgemaakt met Sarlat-la-Canéda, Les Eyzies-de-Tajac-Sireuil en Village Troglodytique de la Madeleine. Dat is niet veel, maar in die tijd bleven we nooit lang op één camping met ons kleine nylon tentje, want we waren jong en wild(en) veel zien en anders kwam je later wel weer een keer terug in dat gebied.

Village Troglodytique op de Site de la Madeleine ligt aan de Vézère en tegenover Tursac. Een indrukwekkende vindplaats van oerbewoning in een abri (overhangende rots) langs een rivier. In deze abris sous-roche leefden en schuilden zo'n 20.000 jaar geleden in de Magdaleniënperiode aan het einde van de laatste ijstijd, rendier- en andere grootwildjagers. Bovenop deze rots heeft men in de middeleeuwen een kasteel gebouwd en iets lager, een kapel. Van het kasteel is minder over gebleven dan van de abri! Toen ik er in 2022 weer even was, lag het kasteel er iets opzichtiger bij, ik denk dat er wat gerestaureerd is en ook waren er nogal wat bomen en struikgewas weggehaald.

Net voorbij Tursac bevindt zich het Préhistoparc. Dit is een soort Madame Tussaud's van de oermens à l' extérieur. Leuk voor jong en misschien ook wel voor oud.

Vijf kilometer zuidelijker vinden we Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil , benoemd hoofdstad van de préhistorie. Te herkennen aan een standbeeld van de Cro Magnon, die bovenin een rots is gestationeerd. Uiteraard is het hier toeristisch en dat is logisch, gezien het grote aantal vindplaatsen van oeroude grotten, abri's en zelfs skeletten van de Cro Magnon-mens. Terecht heeft Unesco Werelderfgoed hier heel wat plekken heilig verklaard. Rondom dit stadje kan je je interesse in dit tijdperk onder andere botvieren op gisements (rotswoningen), abri's en grotten.

In het jaar 2000 vonden 2^e echtgenoot EW en ik, iets noordelijker van Tursac, een enorme abri in La Roque-St.-Christophe. Het lijkt op een primitieve flatwoning, die hoog boven de Vézère is gelegen en ook te bezoeken is! Vooral doen!

Als we verder naar het noorden langs de rivier rijden, vinden we links en rechts nog wel het één en ander aan bezienswaardigheden, zoals het plaatsje St. Léon-sur-Vézère, een ruïne van een toren, het kasteel Losse bij Thonac en Montignac met de beroemde grotten van Lascaux. Hier werden in 1940 rotstekeningen ontdekt uit 15.000 tot 10.000 v.C. De mooiste gekleurde tekeningen van stieren, paarden, rendieren en andere dieren waarop gejaagd werd, die tot nu ooit gevonden zijn! Helaas werden de grotten in 1963 gesloten i.v.m. schimmels en bacteriën, die de tekeningen aantastten. In 1986 konden wij, in het toen net geopende Lascaux II, replica's bewonderen. Maar nep, daar doen we niet aan!

Gelukkig heb ik in 1988 met mijn kersverse eerste echtgenoot WJ wel een aantal grottekeningen en gravures gezien in St. Cirq-le-Bugue, net onder Les Eyzies gelegen. Ik vond het een beetje aparte, griezelige man, die ons toen de Grotte de Sorcier liet zien. We waren ook alleen en het is echt heel klein. Ik dacht dat we besodemieterd werden. Maar het bestaat echt en het was achteraf toch wel heel bijzonder om daar geweest te zijn. Ook heel speciaal vonden we Abri du Cap Blanc (klein stukje ten oosten van Les Eyzies aan de D48). Een kleine vindplaats met een paar sculpturen van dieren, waaronder een paard van ruim 2 meter breed. Ook zijn er werktuigen en een heel gaaf skelet gevonden.

Een kilometer of zeven boven Les Eyzies vind je de Grotte de Rouffignac. Hier hebben we in 2022 kennis gemaakt met prehistorische grotschilderingen in een gangenstelsel, dat alleen per treintje te bereiken is. Er waren ook sporen van berenbewoning in de vorm van berenklauwen, die gescherpt waren aan de rotswanden en grote slaapkuilen. Zeer interessant! Ik voelde gewoon dat ik hier ooit een vorig leven als grottekenaar had doorgebracht!

In het zuidoosten van Dordogne ligt Sarlat-la-Canéda! Schitterende plaats met een levendig middeleeuws centrum, waar je heerlijk kan winkelen, slenteren, eten en drinken. Je kan er de typische dodenlantaarn, museum en imposante kathedraal bezoeken. Ik ben er zo vaak geweest, ik had er zelfs een vast restaurant (Le Criquetamiu) om te dineren in één van de smalle zijstraatjes. De eerste keer dat ik daar dineerde, aten we van olieverfschilderijen, waar tafels van waren gemaakt!  Anno 2022 bestaat deze eetgelegenheid helaas niet meer, zagen Rob en ik. Maar genoeg andere restaurantjes en terrasjes hier. En wat eet je dan in de Dordogne? Foie gras de canard, confit d 'oie, walnotentaart, truffels, mjammie! Er is een grote gezellige markt midden in dit centrum op woensdag en zaterdag! En anders is er nog een kleine overdekte markt met een gigantisch hoge deur op het plein.

Ten zuiden van Sarlat bots je tegen de rivier de Dordogne op. Leuk om die te bevaren of erop te peddelen met een kano, zodat je de hoog op de rotsen gelegen kastelen ziet staan, zoals die van Castelnaud, les Milandes, Beynac-et-Cazenac en Montfort. Via de weg kan dat natuurlijk ook!

Aan de overkant van de Dordogne heb je vanuit het prachtige ommuurde en hooggelegen Domme een top uitzicht over de Dordognevallei. Schuin er tegenover ligt La Roque Gageac. Wat een superschattig dorpje is dit! Het lijkt vrij netjes tegen de rotswand aan gekwakt te zijn. Je kan er even doorheen dwalen, via de exotische tuin. Het heeft een fort bovenaan (niet toegankelijk) en een kasteel in het westen. Geheel veilig is het er niet, in 1957 is er een stuk rotswand naar beneden gekomen, met 3 doden en 6 huizenruïnes tot gevolg. Begin 21^e-eeuw werden wij daar ook aangevallen, maar dan door gigantisch veel vliegende kamikaze vlinders die op een avond in een uur tijd vanuit de Dordogne op ons neerdaalden. Het was al bijna donker en de ober van het terrasje waar wij nogal laat dineerden, waarschuwde ons dat we snel naar binnen moesten. Het volgende moment leek het wel of het sneeuwde. In juni. Bizar!

Als je van La Roque Gageac richting Souillac rijdt, wordt je ook verrast door diverse leuke plekjes onderweg, zoals Montfort en Carsac-Aillac en dan natuurlijk de blikken die je op die mooie Dordogne werpt. In het gehucht Peyrillac-et-Millac heb ik in september 2011 gekampeerd met een vriendin op een boerencamping met zwembad, tussen de vijgen- en notenbomen. Heerlijk rustige en fijne camping! De campingbaas/boer was single en leefde daar met zijn moeder van de camping, de walnotenteelt en hij had ook nog een bijbaan als chauffeur van de schoolbus. Het was een aardige man, maar helaas niet ons type!

In 2002 en 2022 bezochten we bastideplaats Belvès in het zuiden, gelegen langs de D710. Deze Plus Beau Village ligt op een rots boven het riviertje de Nauze en heeft 7 klokkentorens en een mooie markthal uit de 15^e-eeuw. Uit de 11^e-eeuw dateert het castrum, waarvan nog slechts een toren en de toegangspoort resteert. Holwoningen kent dit pareltje ook, die liggen onder het marktplein!

Diezelfde jaren ontdekten we dat Monpazier (ook in het zuiden, maar dan aan de D53) een pracht van een rechthoekig plein heeft. Ondanks dat dit plaatsje uit de 13^e-eeuw stamt, heeft het geen nauwe straatjes, maar meer het karakter van een legerplaats door de strakke lijnen (een bastide). Het is gesticht door de Engelse King Edward I. Op het plein zie je ook mooie ronde arcades onder de huizen en er is hier een houten markthal uit de 13^e-eeuw. Fantastische plek! Onder Monpazier, bijna tegen de zuidgrens bekeken we het kasteel van Biron. Mooi gelegen en van enorme afmetingen.

In 2022 kampeerden we in Alles-sur-Dordogne op een fijne camping aan de Dordogne met zicht op het plaatsje Limeuil aan de overkant. Om daar de komen, wandelden we over 2 bruggen en dan ben je er al. De ene brug ligt over de Dordogne en de andere over de Vézère, die hier in de eerstgenoemde rivier stroomt. Toplocatie! In Limeuil kan je heerlijk eten op diverse plekken en het heeft een aardige tuin bovenop, waar nog wat resten van een kasteel zijn. Het stelt niet zoveel voor, maar het uitzicht over de samenvloeiing van die twee rivieren en hun bruggen is fenomenaal. Verder vermaakten we ons hier aan de Dordogne met drijven in een plastic autoband, proberen te zwemmen tegen de stroom in en heerlijk BBQ-en aan het strandje.

Via Single de Trémolat (grote meander in de Dordogne) en Lalinde reden we naar het westen en daar kwamen we Bergerac tegen. Een aardige plaats met een heel behoorlijke wijn en ook bekend om Cyrano de Bergerac (schrijver, dichter en militair met een opvallend grote neus, waar toneelstukken, boeken en films aan zijn gewijd). Hij heeft heel wat standbeelden mèt neus gekregen in Bergerac.

Onder Bergerac ligt Monbazillac, bekend om zijn kasteel en beroemd om de heerlijke zoete dessertwijn, die ook nog eens geweldig combineert met eenden- en ganzenlever.

Tussen Limeuil en Monpazier liggen nog twee bijzondere abdijen in Cadouin en in St. Avit-Sénieur. Die zijn echt het bekijken waard. Cadouin zelf is ook nog eens een mooie oude plaats.

Périgueux is de hoofdstad, ligt op bijna 1000 km van mijn woonplaats en heeft twee Michelinsterren. Dat zegt een hoop, maar ik ben er alleen maar langsgereden. In het noorden zou ik in Brantôme-en-Périgord nog willen kijken naar een mooi klooster en waterpartijen, gelegen aan de rivier de Dronne. In de directe omgeving liggen ook nog wat mooie kastelen, hunebedden, een abdijruïne en grotten. Dus zo blijft er ook voor mij nog wat over om te ontdekken in dit fantastische 24e departement, dat gewoon bijna barst van de bezienswaardigheden!